First days in BA

Voor degene die ik er niet meer over hebt gesproken; Ja, ik ben op reis. Naar Zuid-Amerika wel te verstaan. Na een meer dan geslaagd afscheidsfeestje  (nogmaals bedankt hiervoor vrienden en vriendinnen dikke kus!), kwam dan het besef dat het bijna zover was. Woensdag 4 april 2017 vertrek ik dan eindelijk vanuit Düsseldorf naar Atlanta Georgia (USA), vanuit daar vlieg ik weer naar mijn eindbestemming Buenos Aires (Argentinië). Voordat ik ook maar 1 meter de lucht in ben begint het eerste probleem al. Ik mag niet mee zolang ik niet kan aantonen dat ik maximaal 3 maanden in Argentinië blijf. Had mijn terugreis wel al geboekt maar die was pas over dik 4 maanden. Snel dus een fake-boeking gemaakt voor een hostel in Chili. Daarna mocht ik inchecken en al snel was ik op weg. De vliegreis naar Atlanta duurde zo´n 10 uur. Onderweg gegeten en films gekeken, ook bijgepraat met mijn buurvrouw die heel toevallig uit Someren kwam. Ongekend haha. In Atlanta aangekomen moest ik slecht 8 uur(!) wachten op mijn vlucht naar BA. Atlanta airport is de grootste van de USA, om de tijd te doden heb aan alle gates een bezoekje gebracht, te voet. Om 22:18 lokale tijd kon ik eindelijk boarden voor mijn vlucht naar BA. Gehele vlucht proberen te slapen, en dat lukt niet als je stoel half kapot is en je geen beenruimte hebt. Gelukkig krijg ik een tegemoedkoming van Delta. Om 09:20u touchdown in Argentinië! Lichamelijk geknakt richting de uitgang, gelukkig is mijn taxi al geregeld. In een oude Renault Megane richting mijn hostel. Het verkeer onderweg is chaotisch. Veel toeteren en bijna botsingen. Mooi is dat. Als voetganger heb je hier trouwens geen rechten, auto´s geven gewoon gas. Zebrapaden hebben hier een andere betekenis. Maar al snel wurm je je overal doorheen. Aangekomen bij het hostel maakt de chauf nog even gebruik van mijn onwetendheid, $40USD enough? Voor het idee denkt hij even na. Si! Teruggerekend toch weer €8,- meer dan de maximale ritprijs. Niet dat het me heel veel boeit, maar het bevestigd dat het omrekenen en natellen van je geld hier erg nauwkeurig komt. Ik verblijf in het Art factory Hostel, wat volledig is ingericht aan de hand van muurschilderingen. Mijn kamer heeft de mooiste (zie foto´s). Ik slaap in een 4 bed dorm met een Braziliaan, Colombiaan en Fransman. Eigenlijk best goed te doen ondanks de ´nachtelijke niet-betaalde bijbaan´ (houtzager) van de Braziliaan. Ik besluit de eerste dag gelijk even een ´ommetje´ te maken. Buenos Aires is echt gigantisch. De stad is verdeeld in 48 ´barrios´. Stuk voor stuk kleine dorpen. Beste manier om je te vervoeren is via bus of metro. Eerste 2 dagen geen gebruik van gemaakt, wat al de eerste blaren opleverde. Uiteindelijk vroeg naar bed want goed geslapen was er de afgelopen 40uur niet bij. De volgende dag op zoek naar een geldwisselkantoor die mijn US dollars willen wisselen tegen de plaatselijke ARS. Ook een uitdaging want ik kon zo´n kantoor niet vinden. Wel wordt je constant aangesproken met ´cambia, cambia´, tegen een nog gunstigere wisselkoers kun je hier je geld wisselen op de zwarte markt. Ik sla dit nog maar even over. De weg vragen blijft voor nu nog een probleem, weinig mensen spreken Engels. En als je niet verder komt dan ´Hola supermercado de la bancos por aquí´(DJVT) dan wordt het al snel lastig. Het geeft nogmaals aan dat ik moet gaan kijken naar een school die Spaanse les aanbiedt. Gelukkig is daar Daniël, hij runt min of meer het hostel en zocht toevallig iemand die als test-leerling naar een nieuwe school wil gaan voor een week. Voor de feedback die ik hem ga geven mag ik deze lessen geheel gratis doen. Een echte meevaller want lessen zijn over het algemeen best prijzig, evenals het leven hier. Maandag kan ik beginnen. Verder zijn er de tweede dag hier niet heel veel activiteiten omdat alles plat ligt ten gunste van een protest/staking op Plaza de Mayo. Dit plein heeft een eigen geschiedenis maar wordt nu voornamelijk gebruikt om onvrede over de overheid kenbaar te maken. Na een paar uurtjes is alles weer voorbij en gaat iedereen weer naar huis. Geen oproer of wat dan ook. Zoals het hoort. S´avonds eet en drink ik met een kamergenoot nog wat op de boulevard van Puerto Madero, want evenals de rest van de stad erg mooi is. Daarna naar bed en 5x wakker worden van de houtzagende Braziliaan. Volgende dag besluit ik me aan te sluiten bij een walking tour door de stad. Ik realiseer me dat een beetje coördinatie in deze stad geen kwaad kan (Maps.me is mijn vriend). Dus laat ik me leiden door een gids die ons vele mooie gebouwen in de stad laat zien. Deze zijn veelal ontworpen naar Frans en Italiaans idee. Om die reden doet de stad ook erg Europees aan. Er is letterlijk gezegd; ´hier heb je geld, zet er iets moois neer´. Argentinië was nog niet zo lang geleden een van de rijkste landen van de wereld. Dat is in het straatbeeld nog steeds terug te herkennen (zie foto´s). De tour eindigde op de begraafplaat waar onder andere Evita ligt begraven. Ondanks de imposante grafstenen liggen hier veel doorsnee Argentijnen. Dat Evita hier ligt geeft aan hoe zijn gezien wilde worden, namelijk als onderdeel van het volk. Als de tour voorbij is ben ik inmiddels alweer 45 lopende minuten verwijderd van mijn hostel. Ik besluit me dan ook maar te wagen aan het openbaar vervoer. Ze werken hier ook met een soort en met OV-chipkaart die je moet opwaarderen. Altijd spannend zo´n eerste rit. Uiteindelijk ben ik met de metro zo in mijn eigen wijk. Al met al goed geregeld hier. Terugkomend in mijn hostel besluit ik op zoek te gaan naar een sportschool. Het liefst zo Zuid-Amerikaans mogelijk. En die heb ik gevonden. Klein, vervallen gebouw, oude apparatuur en tussen de echte Porteños. Lekker man! De sportschool ligt tussen mijn wijk (San Telmo) en Boca. Laatstgenoemde is de ´workingclass´ wijk van BA. Een ´kleurijke´ wijk omdat alle huizen zijn beschilderd met opvallende kleuren. Dit geeft een schitterend beeld, het deed me denken aan huisjes die je in pretparken ziet. Echter is dit gedaan om de armoede wat meer te verbergen. In Boca wonen de armere inwoners van de stad. Een wijk waar je niet overal zomaar doorheen moet lopen. Er is één toeristische straat die veilig is, hier zie je veel kraampjes en straat BBQ´s. Aan het einde van de straat ligt La Bombonera, oftewel het voetbalstadion van de plaatstelijke Boca Juniors. De absolute trots van de inwoners. Helden als Maradona, Riquelme en Tevez worden hier aanbeden. Ik wilde koste wat het kost het veld zien. Ondanks een bescheiden rij voor de stadiontour kon niemand naar binnen. Veel onduidelijkheid en op en neer geloop door het personeel. En met mijn gebrekkig Spaans kon ik er al helemaal niet uit wat er nu precies aan de hand was. Uiteindelijk bleek de elektriciteit het niet meer te doen, waardoor de stadiontour werd gecanceld. Ik zal al te denken hoe ik wellicht een hek over kon klimmen om dat stadion van binnen te zien. Toen ik het bijna wilde opgeven konden we via een andere ingang ineens wel naar binnen. Gelukkig! Het was het wachten waard, echt een prachtig imposant stadion (zie foto´s). Het ademd ook echt historie. Tijdens het knippen van wat foto´s raak ik aan de praat met een Braziliaanse die toevallig jarig was. Ik werd uitgenodigd om samen met haar en haar vriendinnen op haar kosten te gaan lunchen. Kon ik niet afslaan natuurlijk. Zoveel hartelijkheid nog niet eerder meegemaakt. Morgen is het zondag en zal er een grote markt zijn in een van de straten vlakbij. Niet te missen volgens Daniël de hostelman. Daarnaast wil nog wat musea bezoeken. Maandag begint mijn Spaanse les dus zal ik iets meer gebonden zijn, maar heb er erg veel zin in. Ik blijf daarom ook nog een extra week in hetzelfde hostel. Ik ga wel van kamer wisselen zodat ik niet meer in een stapelbed hoef te klimmen, en hopelijk minder gesnurkt hoor. Kreeg het aangeboden, dus waarom afslaan. Na die week ga ik kijken of ik wellicht nog een extra week vastplak aan de spaanse cursus. Daarna reis ik in ieder geval door naar de Iguazu watervallen. Deze liggen op de grens van Paraguay, Argentinië en Brazilië. Zal een busreis van pakweg 18uur worden. Madness. Maar zo´n inmens natuurverschijnsel is zeker de moeite waard. Maargoed ik red me hier voorlopig wel. Zal zo nu en dan proberen hier wat op te zetten, maar WiFi is niet overal 100%. Ik zie ook dat het al best laat is en heb na die lunch niets meer gegeten. Het regent ook flink sinds eerst in dagen. Wel goede muziek meegenomen. Voor 8 peso koop je hier een vrij grote banaan. Zo niet dan toch. Dit is een vreemde manier om dit verslag te eindigen. Sorry voor de spelfouten. Adios